Gefermenteerde paardenmelk, yak eten en een paardrijtrip in Mongolië

4 juli 2022 - Khustain Nuruu, Mongolië

Inmiddels is onze ronde behoorlijk gevorderd en zijn we er tot nu toe zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Zonder al te veel in herhaling te vallen is en blijft de omgeving echt magisch mooi! Aangekomen in de "Orkhon Valley" komen er wat meer riviertjes en stromingen die we met de auto moeten oversteken. Janine inspecteert dan van te voren even hoe diep het water is en of onze stoere 4x4 dit moet kunnen. Geregeld komt er dan net op dat moment even een Toyota Prius aan scheuren die gewoon door t water heen knalt. Want hier in Mongolië heb je of 1) een terreinwagen of 2) een toyota prius. Werkt allebei even goed.   

Bij 1 van die oversteek punten was er een Mongoolse familie waarvan 1 vrouw een aardig woordje Engels sprak en vroeg waar we naar toe gingen etc. Als we het leuk vonden konden we bij haar langskomen, ze woont verderop en ze kon voor ons koken. Nou, hoewel het Mongoolse eten niet persé een denderende reputatie heeft, wilden we dit aanbod niet afslaan. Een half uur later zaten we in de Yurt van haar broer gefermenteerde paardenmelk te drinken. Ik denk dat we niet hoeven uit te leggen hoe vies dat is? Thomas zei: het smaakt zoals een paard ruikt. Verder was het weeïg, zurig, gewoon heel vies. Maar goed, we hebben het geprobeerd én verhuld hoe vies het was, dus dat was een succes. Na deze paardenmelk hebben we ook nog schapenvlees, yakvlees, yakmelk, yakthee, yakyoghurt, yakboter, yak-kaas(gemaakt van het overblijfsel wat op de bovenkant komt als de melk gekookt wordt) gehad. Na 3 maanden maar heel weinig zuivel (alleen een incidenteel ijsje..) voelen we dit in onze buik, ook al hebben we van alles maar een heel klein beetje gehad. 

Nadat het hele eten proeven eindelijk voorbij was zijn we naar de yurt van haar gezin gegaan en hebben we spelletjes gespeeld met de kinderen.

IMG-20220629-WA0015IMG-20220629-WA0018

IMG-20220629-WA0014

IMG-20220704-WA0007

Uiteindelijk hebben we ook nog in haar gast yurt gelogeerd, want dit is voor haar ook een manier om een klein beetje geld te verdienen, verder ze leven vooral van de dieren. Met 4 opgroeiende kinderen is dat niet altijd makkelijk.

Al met al een hele leuke bijzondere ervaring, waarvan we echt blij zijn dat we haar tegen gekomen zijn. 

Nadat we bij dit gezin gelogeerd hebben zijn we verder getrokken om een 2 daagse paardijtocht te gaan maken. Bij de zandduinen een paar dagen eerder waren we een Zwitsers stel met gids tegen gekomen, en die vertelden dat ze een 5 daagse paardijtocht zouden maken. Via die gids hebben we gegevens gekregen van de organisatie en omdat 5 dagen ons best veel leek (zij hadden ook geen paardij ervaring) hebben we gekozen voor 2 dagen. 

Zoals dat in Mongolië gaat, kun je vertellen dat je nog geen ervaring hebt, wordt vervolgens het paard aangewezen en naar je toe gebracht, mag je er op stappen en wordt je vervolgens geacht om zelfstandig achter de (geen Engels sprekende) gids aan te hobbelen. 

Fantastisch he? Wij kregen wat rustigere paarden die gewend zijn aan toeristen. Het paard van Thomas had er alleen niet zoveel zin in die dag en ging geregeld even op de grond liggen. Na ongeveer een uurtje stapvoets rijden, in een omgeving die zó Fantastisch mooi en idyllisch is, begon onze gids te kijken of we ook harder konden. Als zijn paard harder ging, gingen onze paarden er gewoon achteraan. Je kunt wel proberen om 'm tegen te houden, maar als puntje bij paaltje komt dan luisteren ze niet echt. 

Dus, na een uur zette de gids er wat vaart achter en begonnen we zonder verdere uitleg aan een 'draf' (een term die we dan in NL wel eens hebben gehoord) en omdat er blijkbaar nog een versnelling was, ook nog in galop. Wel enigzins bang om de controle kwijt te raken, maar na een paar keer wisten we iets beter hoe we onze lichamen moesten houden. (Denken we, want er zat geen uitleg bij 😉). 

Gelukkig was ook wel een groot deel gewoon stapvoets, want na ongeveer 1,5 uur gingen (los van het feit dat eigenlijk alles in je lichaam pijn gaat doen) de knieën van Janine echt veel pijn doen. We hebben geprobeerd wat aan te passen met het korter en langer maken van de beugels waar de voeten in steunen, en zelfs even zonder beugels gereden, maar niks hielp. Het werd steeds erger met de pijn in de knieën en na een aantal uur (we hebben die dag 4 uur gereden) zat Janine huilend op t paard van de pijn. De omgeving nog steeds heel mooi en het paardrijden verder was fantastisch, en we hadden het zeker niet willen missen maar de pijn in de knieën was op een gegeven moment het enige wat er nog 'toe deed'.

We waren heel blij bij aankomst op de overnachtingsplek bij een Mongoolse familie in een Yurt (inclusief yak-eten). Bij die familie troffen we het Zwitserse stel met hun gids weer. Gezellige middag/avond gehad waarbij er ook de nodige Mongoolse wodka geschonken werd. 

Bij het idee dat we de volgende dag met ons zere lichaam weer op het paard moesten, zonk de moed al een beetje in de schoenen, maar het Zwitserse stel die er inmiddels 3 dagen op had zitten spraken ons wat moed in: "na ongeveer een uur wordt het een soort van iets beter." Oke.

Uiteindelijk ging het wel qua lichamelijke pijntjes, maar de knieën van Janine waren helaas wel echt een puinhoop, dus we waren heel blij dat we maar voor 2 dagen hadden gekozen, hoewel we het dus echt niet hadden willen missen!

Hier een impressie van het geweldige landschap te paard! (We hadden niet heel veel mogelijkheden om op het paard foto's te maken..)

IMG-20220704-WA0008 de tweede dag reden de Zwitsersen met ons mee

IMG-20220704-WA0012 onze gids (L) en die van de Zwitsersen (R)

20220701_152647

20220701_150406

20220701_131025

20220701_125111

20220701_123209

IMG-20220704-WA0013

Na een dag stilstaan aan de rivier waar we ons lichaam wat rust hebben gegeven en ook wat kledingstukken hebben gewassen, gaan we rustig aan verder met onze route! Het einde van onze reis komt in zicht en aan de ene kant kijk je daar dan ook wel weer naar uit, maar aan de andere kant ook echt totaal niet. We zijn erg gewend geraakt aan het vrije leven zo (dit ís het leven!!). We weten dat het niet altijd kan omdat je ook geld moet verdienen enzo. En natuurlijk missen we ook mensen (en dieren) en comfort van thuis soms. Maar het vasthouden aan vrijheid en het creëren van mogelijkheden, zit wel in ons hoofd.

Foto’s

5 Reacties

  1. Henri:
    4 juli 2022
    Opa Pelleboer zou trots op je zijn! Rijden op een paard. Kan me nog herinneren dat ik je moest oppakken als we naar de paarden van opa gingen kijken! Veel plezier nog verder.
  2. Esther:
    4 juli 2022
    Hai!

    Heel leuk om jullie reis te volgen. Het reisvirus heeft jullie te pakken😉 dit is inderdaad leven! Nog lekker genieten!

    Liefs,
    Esther
  3. Bernadet:
    4 juli 2022
    Oh, wat een prachtige belevenissen toch weer! (behalve de zere knieën dan)
    Kan me goed voorstellen dat jullie nog niet veel zin hebben aan het einde van de reis.
    Dus, nog lekker genieten de laatste dagen.
  4. Sandra Alberts:
    5 juli 2022
    Mongolië staat nu op mijn lijstje hoor. Wat mooi!
  5. Karen:
    6 juli 2022
    Weer een mooie laatste zin! Wanneer zijn jullie terug??